Door bezuinigingen, een grotere concurrentiestrijd in het sociale domein en een decentralisatie van rijk en provincie naar gemeenten is de welzijnssector de afgelopen jaren genoodzaakt een andere strategie te kiezen. ‘Welzijn nieuwe stijl’ is vraag-gestuurd, dat wil zeggen dat het initiatief voor welzijnswerk bij de participerende burger op wijkniveau is komen te liggen in plaats van bij de overheid. Om de kostprijs te drukken wordt de benodigde welzijn aanbesteed bij meerdere organisaties en is het projectmatiger geworden. Bovendien wordt er ter bevordering van maatschappelijke relevantie per project nauwer samengewerkt tussen verschillende hulpverlenende instanties en organisaties.
Deze radicale transitiebeweging in de welzijn gaat niet altijd over rozen en betekent in praktijk dat subsidiestromen van welzijnsorganisaties soms zomaar kunnen stoppen, wat veel onzekerheid geeft voor continuïteit en personeelsbeleid. Juridisch gezien zijn er soms ook knelpunten bij de verlangde multidisciplinaire aanpak. De zogenaamde ‘wijkteams’ die rondom gezinnen of ouderen worden georganiseerd zijn geen rechtspersonen, wat bijvoorbeeld privacyvraagstukken oplevert. Mag een dossier van een cliënt zomaar door meerdere organisaties worden gedeeld? Ook de aansturing van het projectmatig ingehuurde personeel, dat formeel werkzaam is bij verschillende organisaties, is geen sinecure. Daar komt nog eens bij dat gemeentes hoge veiligheidseisen stellen en een strenge verantwoording verwachten van de verleende subsidiestromen.
Een ander vraagstuk waarmee wij op kantoor vaak te maken krijgen, vloeit voort uit de eisen voor de zogenaamde ‘good governance’ die sinds kort gelden in de welzijnssector. Sinds het debacle van Meavita, waardoor toezichthouders slapend rijk werden, zijn er scherpere richtlijnen gekomen voor toezicht en medezeggenschap. De (weinig eenduidige) Wet Normering Topinkomens heeft paal en perk gesteld aan de hoogte van salarissen van bestuurders.
De Koning Vergouwen kent zo langzamerhand alle scherpe kantjes van deze spreekwoordelijke zachte bedrijfstak. Behalve over boven genoemde kwesties adviseren wij welzijnsorganisaties bij overgang van onderneming, overnames en fusies, cao-beleid, medezeggenschapsstructuren en reorganisaties. Ook vanwege onze kennis van subsidie- en aanbestedingsrecht in de welzijnssector zijn wij een vertrouwd partner. Over dergelijke juridisch complexe gebieden verzorgen wij hoog gewaardeerde cursussen in het veld. Niet toevallig hebben we een mantelovereenkomst met de werkgeversorganisatie in de welzijnssector, Sociaal Werk Nederland (voorheen de MO-groep). Dat betekent dat de leden van die organisatie worden doorverwezen naar ons kantoor.
